Hemičari su nedavno analizirali sadržaj staklene bočice stare 2.000 pronađene u rimskoj grobnici u Šaniji i otkrili da su Rimljani voleli jak i opojan parfem od pačulija, biljke koja raste u tropskim krajevima Azije i Okeanije.
Finu bočicu od kvarcnog stakla sa tragovima sadržaja arheolozi su pronašli još 2019. u rimskoj grobnici u južnom španskom gradu Karmona, gde se u 1. veku nalazilo rimsko naselje. Pepeo pokojnice stare oko 40 godina bio je smešten u staklenu urnu, uz koju je bila bočica od kvarcnog stakla, a sve zajedno bilo je spakovano u jajastu olovnu kutiju.
Kada su otpečatili finu flašicu sa minijaturnim ručkama sa strane, nalik onima na amfori, naučnici nisu osetili nikakav upečatljiv miris pa su zanemarili taj aspekt otkrića. Fascinirala ih je sama bočica od tvrdog kvarca veoma teškog za oblikovanje i čepom od tamnog dolomita, što je ukazivalo da je reč o luksuznoj retkosti kakvu je mogla da poseduje samo bogata osoba.
Flašica je bika hermetički zaptivena bitumenom, pa su se na staklu videli ostaci esencije sadržaja za koji su arheolozi pretpistavljali da je bio parfem. Odranije je iz drevnih pisanih recepata za parfeme, iako nepotpunih, bilo poznato da su Rimljani mešali mirisne ekstrakte sa biljnim uljima, kao što je maslinovo, kao konzervansom. Istraživači su ranije otkrivali nagoveštaje cvetnih ekstrakata u bočicama koje su rimljani koriste za čuvanje kozmetike, ali nikada precizan izvor arome.
Hemičar Hose Rafael Ruiz Arebola sa Univerziteta Kordoba u Španiji podvrgavao je sadržaj boce gasnoj hromatografiji u kombinaciji sa masenom spektrometrijom i identifikovao više supstanci tipičnih za eterično ulje pačulija, koje se dobija iz tropske biljke u jugoistočnoj Aziji. Arheolozi smatraju ovaj parfem dokazom razgranatosti i efikasnosti trgovačkih mreža u starom svetu.
Esencija je uvezena i flaširana u skupoj bočici, ali ovo otkriće ne znači da je celo Rimsko carstvo mirisalo na pačuli. „U to vreme, parfemi su bili rezervisani za visoko društvo“, kaže Ruiz Arebola.
Izvor: novosti.rs
